Rondje Ecuador, 1500km in één week met de bus

En floep, alweer 1,5 week is voorbij gevlogen. Twee maanden ben ik alweer weg, waar blijft de tijd?! Het gaat zo ontzettend snel (cliché maar waar). Vorige keer schreef ik dat ik materialen voor donatie zou overhandigen aan de directeur van het ziekenhuis: weer niet gelukt. A.s. maandag volgt poging 4...of 5? Gaat lekker dus, meneer piept er steeds tussenuit als ie een afspraak heeft haha. Lekker Zuid-Amerikaans, afspraken nakomen doen ze niet aan hier. Terug naar 1,5 week geleden. Ik wilde heel graag naar Puerto Lopez om daar walvissen te spotten, vervolgens leek het me leuk om naar Montanita te gaan om te surfen en daarna door naar Cuenca, een stad die op de Wereld Ergfoed lijst staat, de moeite waard om te bezoeken dacht ik zo. Maar ja, ga je dat alleen doen....besloten om dat wel te doen, ben hier ten slotte ook alleen gekomen, maar met al die berovingen enzo...Woensdag de 25e eerst met Muriel op het strand van Esmeraldas gezellig wat biertjes gedronken en om 21.00 vertrok ik met de bus richting het zuiden naar Manta, Puerto Viejo en uiteindelijk Puerto Lopez. De volgende ochtend na te weinig slaap en te vaak naar de wc (wat is plassen toch irritant!!) rond 8.30u aangekomen in Puerto Lopez. Snel wat gegeten en naar eerste de beste bureautje gelopen voor een tour naar Isla de la Plata in de combi met walvissen spotten. Dit lukte meteen, kon nog mee met een boot die al bijna vertrok, ik blij. Gelijk weg. En wat is varen toch heerlijk, telkens weer. Na ruim een uur gevaren te hebben werden de eerste walvissen gespot. Hoe doen ze dat toch? De zee is toch redelijk aan de grote kant...en toch vinden ze die beesten....dit keer weer heel dichtbij, een grote groep van rond de 10-15, en we konden de lucht (500 liter!!) uit horen blazen met een soort stoomboot geluid. Zou bijna denken dat de sint er al weer aankwam...Ook nu vond ik het weer erg indrukwekkend om die joekels van zo dichtbij te zien. Betere foto's kunnen maken ook. Als je erbij nadenkt is het eigenlijk een pornofilm: je zit te kijken naar paargedrag van walvissen hmmm....Daarna door naar Isla de la Plata (Eiland van Zilver), dat haar naam dankt aan 2 mogelijke redenen: door de grote hoeveelheden guano (poep) van alle vogels lijkt het eiland een zilver laagje te hebben. De andere reden is dat 1 of andere schatgraver er in een vorig leven juwelen begraven zou hebben...allebei nogal vage redenen. Het eiland wordt veel bezocht door mensen die het zich niet kunnen veroorloven om naar Galapagos te gaan: er leven een aantal dezelfde endemische diersoorten die ook op Galapagos te vinden zijn: waaronder de Blue Footed Boobie. Deze vogels zijn erg grappig: ze zitten midden op het voetpad te pitten, waardoor wij door de bush moeten krioelen omdat we eromheen moeten lopen en niet te dichtbij moeten komen...vogels voetpad, mensen bush? Hmmm...En jahoor, alweer een paringsritueel hebben we te pakken. De vrouw maakt een soort boer-geluid, en de man fluit heel netjes (ook al verkeerd om!!!). Vervolgens slooft meneer zich uit met zn vleugels en laat zn blauwe voetjes zien aan misses. Et voila een paar weken later zijn er kuikens. We zien ook nog een zeerob, een Red-Footed Boobie (met groene poten?!?) en een Albatros met kuiken, wat best speciaal schijnt te zijn. Het eiland zelf vind ik niet zo heel bijzonder, omdat vanwege de droge periode de planten op extreem zuinige stand staan en al hun bladeren laten vallen, waardoor het hele eiland eruit ziet als een heksenbezem. Maar toegegeven; de rotspartijen zijn wel errug smakelijk om naar te kijken. Na een rondje eiland (waar ik Elise (uit Quito, waar ik mee naar Mindo ging) met haar ouders tegenkwam uit Nl, hoe vaag is dat?) weer terug gegaan naar de haven van Puerto Lopez snel met de bus naar Montanita, uurtje verder naar het zuiden. Hier op aanraden van een aantal Spanjaarden in Puerto Lopez naar een super hotel gegaan, en gelijk mn mandje in, was nogal moe naar een nacht reizen en een dagtrip. De volgende ochtend heerlijk ontbeten en aan de praat geraakt met Cassi, een australische die ook alleen daar was. Vonden wij allebei een goeie reden om samen naar het strand te gaan (mét knal-blauwe hemel en zon terwijl het garúa is), heerlijk uit eten te gaan en om vervolgens flink te feesten in de avond. Montanita staat hier om bekend, en nu weet ik waarom! De cocktails zijn 2$, jeuj alweer Caipirinha, en er was gratis Tequilla en jelly-shots. Dat in combinatie met een heerlijke live-band, gekke mensen, en wederom de voetjes in het zand maakt dat je een ge-wel-di-ge avond c.q. nacht krijgt. Cassi kwam Jack tegen, een australier die ze had leren kennen in Colombia en die hier nu ook was. Grappige vent, net Steve Irwin. Ook was de mannelijke Katja Schuurman aanwezig (haar!!) We hebben ons gek gedanst en gelachen, heerlijk. Rond de klok van 6.45uur zagen wij ons bed na een hamburger en gingen we moe maar voldaan slapen, not!! Lawaai buiten...rond 11.00 ging ik maar eens bij de balie kijken of ik al uit moest checken, maar de baliemeneer zei heel lief dat ik nog wel toch 14.00u mocht blijven slapen, want hij zag wel dat ik het nodig had, en bedankt :) maar hij had zeker gelijk. Om 14.30uur samen gaan ontbijten en poe, dat viel niet echt mee. Nogal gammel zijn we uitgewaaid op het strand en om 17.00u richting Cuenca in de bus. Cassi besloot om met me mee te gaan, gezellig! Overstappen in Guayaguil in een té grote busterminal voor een 3e-wereldland (begrijp er steeds minder van, leek Amerika wel) kwamen we om 2u 's nachts aan. Na ontzettend te zijn afgezet door een taxi-chauffeur, mijn spaanse gevloek hielp niet, betaalden we 12$ ipv 3$ omdat meneer vond dat ie ons de hele stad wilde laten zien terwijl wij een ander adres voor een hotel wilde...Aangezien hij bijna agressief werd ondanks zijn onredelijkheid konden we niet anders dan betalen. Wij balen maar snel vergeten en slapen. De volgende dag 3 omliggende plaatsjes Gualaceo, Chordeleg en SigSig bezocht, leuke sight-seeing. Onder andere naar het plaatsje SigSig waar de beroemde panamahat vandaan komt, die witte met de zwarte band, bekend geworden door de acteurs en celebrities, even googelen en je weet waar ik het over heb. Overigens heeft de naam heeft niks met Panama te maken, ze komen uit Montecristi, vlakbij Cuenca. In Sig Sig kwamen we Lindsay tegen, uit Texas, die zich bij ons voegde. Nu dus 3 dames op pad: gevaarlijk, want voordat ik het wist zaten we aan de brownie, koffie en alle andere lekkerheden die god verboden heeft. Maar wel erg gezellig! Superluxe maar goedkoop uit eten geweest, en vroeg slapen. Volgende dag weer een stralende blauwe hemel, en de hele dag gestruind in de stad en genoten van de mix van Spaanse, Italiaanse en Tsjechische (?!) bouwkunst van rond het jaar 1500. Een prachtstad die met recht bij het Wereld Erfgoed hoort wat ons betreft. Heerlijk om rond te lopen, relaxte sfeer, weinig verkeer en veel mensen kijken. Er werd nog 1 of andere kampioen gehuldigd met tig fotografen eromheen, wij kenden em niet. Na weer een heerlijk diner, biertjes en chocolade-koekjes strijken de laatste uren in Cuenca voorbij. Cassi en Lindsay bleven nog, mijn dinsdag was reisdag. Na alweer een busongeluk in korte tijd op dezelfde plek 's nachts in de bergen wist ik heel zeker dat ik dus overdag ging reizen en via de kust (de chauff was in slaap gevallen, 38 doden, 12 gewonden...). De terugweg was via het Parque Nacional Cajas, met fantastische bergen en gletsjermeren, zelfs wilde lama´s gezien onderweg. Best apart als je boven de wolken rijdt. Het was prachtweer en heb bijna de hele dag uit het raam gekeken, echt genieten! Dinsdagavond om 22.30uur kwam ik moe maar heel erg voldaan thuis. Het was echt een supertrip! En uiteindelijk ben ik alleen maar alleen geweest in de busritten, dus het regelt zich maar weer. Nog een aantal leuke dagen in het ziekenhuis gehad, met wederom een paar assisteer acties in de operatiekamer (keizersnede en een sterilisatie van een vrouw). Dit weekend ben ik luier dan lui, vanwege een wederom drukke week in het vooruitzicht: a.s. woensdag vertrek ik t.m. zondag naar een community om daar samen te werken met een arts, voorlichting geven e.d. (hoop dat het lukt). Geen elektriciteit, geen stromend water, slapen bij een inheemse familie (groeten uit de rimboe?) en wassen in de rivier. Back to basic dus, iets wat ik altijd al heb willen doen. Ik ben heel benieuwd!
p.s.
Meest vreemde vraag/openingszin? van de week: op het strand in Montanita komt een man naar ons toe: "zouden jullie even op mijn water willen passen, ik heb geen zin om het te dragen...." Uur later komt ie terug om zijn halve fles water weer mee te nemen dat ondertussen kookt van de hitte. Wij snappen het nog steeds niet!
Muchos besos y hasta la vista!!!
Link fotoalbum:
http://www.facebook.com/album.php?aid=2051704&id=1606176010&l=11eb6a26d4