Pleeg, verloskundige, arts of operatie-assistent?
Door: Suzan
Blijf op de hoogte en volg Suzan
23 Augustus 2010 | Ecuador, Atacames
Halleluja, wat een 2 weken heb ik achter de rug. Het is alweer even geleden dat ik mijn laatste verhaal geschreven heb maar jullie worden zeker beloond voor het lange wachten :D
We zijn gebleven bij de week van 9 augustus, aantal rustige dagen, paar infuusjes geprikt, hier en daar wat meegeholpen en een paar smeuige wonden op de afdeling gezien, carlos (arts-assistent) nam me mee op sleeptouw. Op woensdag met Muriel naar het strand van Atacames gegaan, een heerlijke zonovergoten dag met caipirinha's en fruithapjes op het strand, he wat vervelend nou...hebben ons goed vermaakt met het uitwisselen van drama-en-spectaculaire verhalen, zo gaat dat als je allebei in het ziekenhuis (hebt) gewerkt. In de avond kwam de vriend van Muriel (Ivan) en een vriendin nog even langs voor een paar biertjes en Salchipapas, potje met frietjes, sla en saus, ouderwets snacken! Na deze heerlijke dag was het natuurlijk weer tijd voor serieuze zaken, donderdag weer naar het ziekenhuis. Omdat er weinig te doen was op de emergencina de ginico sms'te ik een arts-ass of er bij hem op de ok wel wat te doen was, er stonden een aantal leuke dingen op het programma, lekker meegekeken. In de avond naar een plaatsje vlakbij Atacames gegaan: Tonsupa. Erg gezellige avond met de internos van het ziekenhuis die in Tonsupa wonen, salsa-dansen onder het genot van een cocktailtje, op je blote voeten, aan het strand. Ook al zo lastig! ;) Tonsupa is net Atacames, maar dan knusser en wat sjieker, leuk om te ontdekken. Netjes thuisgebracht door ze en slapen maar. Vrijdag met Muriel, Ivan en nog 3 anderen naar het strand van Mompiche geweest, staat bekend om de goeie surfgolven, klopt!! Erg lekkere dag met eten, drinken, strandhangen, boottochtje op zee langs het duurste hotel van Ecuador waar we blue-footed-boobies zagen. Zaterdag wederom een uitstapje: ik was uitgenodigd bij de schoonouders van Muriel op het platteland 'de campo' van Esmeraldas. Ze hebben een lap grond gekocht en daar beetje bij beetje met de jaren dingen op gebouwd. Wat een relaxtheid, leven van de natuur, genieten van de rust. Groeien allerlei soorten exotische vruchten in de tuin, waarom kan dat in NL niet....ze fokken kippen, en grappig, er is daar 1 kip die al 3 weken in de split zit, misschien wil ie meedoen aan so you think you can dance? Tis geen gezicht, en niemand snapt dat ie nog leeft...superkip! Zie de foto op facebook. Zondag dagje genikst. Ook wel eens lekker. We zijn weer bij een volgende week aanbeland; maandag wilde ik een poging wagen om bij mij om de hoek in Atacames in het ziekenhuis te werken, maar dat lukte niet, ik was daarom opeens een dag vrij. Besloten om naar Muisne te gaan om wat mangroven te bekijken via een bootje op de Rio Muisne. Het is een inimini plaatsje met ontzettend veel armoede, maar heerlijk om er te zijn, beste garnalen ooit daar!
Omdat ik even behoefte had aan werken dacht ik: laat ik eens een 24-uurs dienst gaan draaien. In principe doen alleen de artsen en verloskundigen dat (een verpleegkundige hoeft maar 6 uur/dag!). Dit bleek een perfecte timing, want, Muriel was er ook die dag en dus heb ik de kans gegrepen om een bevalling te doen. Na wat instructies e.d. kwam daar 'mijn bevalling aan', een vrouw die al wat kinderen had, valt er zo uit, zeiden ze. Ninive maakte onwijs veel foto's van ALLES, van begin tot eind, maar omdat ik weet dat niet iedereen daar op zit te wachten heb ik er maar een paar opgezet, dus op verzoek kan ik wel wat toezenden als je nieuwschierig bent naar de rest :D. Het ging inderdaad soepel, ik heb een kind op de wereld geholpen!! Jeuj, me very happy! Erg speciaal om te kunnen doen aangezien dat in NL never-nooit gaat gebeuren. Die avond deed ik nog een bevalling, stond ik daar in mn uppie te kijken hoever het hoofd al naar beneden kwam, daarna kwamer er gelukkig wel weer mensen, en heb ik een paar kinderen opgevangen, afgedroogd, de eerste testjes doen (wat ze hier normaal niet doen, maar heb ik geleerd van Muriel, wat vind dat toch wel leuk om te weten :)) en daarna naar de neo-afdeling brengen. Zei ik vorige keer niet dat ik dat niet ging doen? Nu doe ik het gewoon, alles kan hier, en al helemaal in de avond/nacht met weinig personeel. Pakken die kansen. Werd nog vrolijk ondergepiest door een hummel van 10min oud, hoe schattig. Die avond ook nog een reanimatie gezien, wauw...wat een zooitje ongeregeld, ooglampjes in de vorm van een telefoon (??), nauwelijks medicatie, of die is gewoon op, jammer dan! Geen vast team...geen ambulances...en iedereen die aanwezig is komt even gluren, inclusief familie en patienten die er toevallig ook zijn....lijkt wel een dierentuin!! De reanimatie lukte niet (wat wil je.....). Tja de twee kanten van het leven heeeel dicht bij elkaar binnen een uur.
Na veel flauwe tekengrapjes, vette happen en middernachthumor heel even geslapen op een bedje waar normaal de pt liggen, grappig, het personeel ligt verspreid echt o-v-e-r-a-l in het ziekenhuis.
Om half 6 de wekker na 1,5 'slapen' en de bus in richting Quito, naar Elise. Busreis ging prima, was wel beetje wagenziek-achtig van het opnieuw naar hoogte gaan in combinatie met te weinig eten, slaap en bochten in de bergen...hmmm...minder, rond 12.30 was ik in Quito, kappertje gepakt, even in het park gezeten, en op naar de ladiesnight met wederom cocktailtjes. Erg gezellige avond met een heuse Michael Jackson act, te grappig! Na veel te veel uren wakker zijn (rond de 41) lekker gaan slapen en naar Mindo gegaan, ongeveer 2,5 uur met de bus. In Mindo heb je het cloudforest, met veel beesten en natuur. Vanwege de constante hoge luchtvochtigheid groeit op iedere centimeter wel wat, een totaal andere wereld dan Quito/de kust, heerlijk toch dit land. Na een leuk hostal gevonden te hebben op verkenningstocht gegaan en niet veel later hingen we aan de touwen te zwieren 150m boven de grond, canopy! Met de poses 'superman' en 'Mariposa' (vlinder, op zn kop) werd het nog een tikkie leuker en spannender en het was dan ook een zeer geslaagde actie! 13 banen en 3.000m kabel verder zijn we klaar (jammer). Genoten van een pizza en na wat geschommel in de hangmat, al genietend van alle geluiden (krekels, vogels, watervalletje) rond 21.00u al het mandje in, MOE allebei! Volgende dag lekker ontbijten en naar de vlindertuin, onderweg komen we al wat beesten tegen, en wauw, wat kunnen vlinders groot zijn! Flink ons best gedaan om de mooiste vlinder (en dat weet ie, want jeej wat issie moeilijk te fotograferen
) op de gevoelige plaat vast te leggen, gelukt! Daarna gelift naar de cascadas, watervallen, mooie wandeling, ontzettend veel groen en geluiden, heerlijk! Na een kleine badder-actie weer teruggelopen en wederom teruggelift naar Mindo, scheelt weer wat geld ;). Besloten om wat eerder in de middag terug te gaan naar Quito. Na uit een bus gestapt te zijn waarvan de chauff in slaap dommelde (help, ravijnen enzo....) uiteindelijk met een andere bus veilig teruggekomen in Quito en naar Plaza Foch gegaan voor een afsluitend TOP-diner. Dat restaurant gaat in oktober nog eens bezocht worden met Room samen ;). Zaterdag terug naar huis, en zondag niksdoe-dag. (Hoe klassiek, de vorige zondag ook al).
Dan...zijn we aangekomen bij vandaag (maandag), het schiet al op en ik laat nu al een hele hoop verhaal weg, omdat jullie anders he-le-maal gek worden van mijn getyp. Vandaag begon redelijk saai, weinig te doen, totdat ik bedacht dat ik weer eens op de chirurgie-afdeling ging kijken naar hoe de verpleging 'werkt'. Dat bleek een goede keus, want voor dat ik het wist stond ik te babbelen met een chirurg die vroeg of ik mee wilde kijken bij een operatie. Suus altijd! Nummers uitgewisseld, en toen het zover was kreeg ik een belletje. Dacht ik ff relaxt te gaan kijken, neeee ik moest me gaan wassen, oftewel ik ging hem assisteren tijdens de ok, huuuuuuuh maar hoe dan??? Ahh joh dat leer je dan nu zegt ie...OK. Verstand op nul en gaan. Ik heb tenslotte wel wat met operaties 'enzo', dus vet vond ik het zeker ;) Wat stond er op het programma: een man met een scrotum zo groot als een over-sized-meloen. Geen idee wat ons te wachten stond. Fijn, ik ga in het spaans een ok assisteren, en die ok is nog alles behalve routine ook!! Maar, het ging allemaal goed, het was onwijs interessant en leerzaam om te doen, en na een dik 2uur durende ingreep kreeg ik nog complimenten ook over mijn goede assisteer werk, hij hoefde me bijna niks te vragen of te zeggen. Beetje meezoeken en freubelen ergens in die massa. Jeuj! Alweer een ervaring rijker die ik in Nederland nooit had kunnen hebben. Misschien heeft mijn vroegere wens tot ok-assistente zijn en de vele ok's die ik gezien heb me geholpen, denk het wel. Beetje gek zijn, vooruit denken en je komt een heel eind! Dussss....dat waren mijn afgelopen 2 weken, deed ik de eerste week nog niks, nu ben ik pleeg, verloskundige, arts-assistent en arts geweest (in de rol van ;)) Hoe grappig is dat! Kortom, ik vermaak me prima. Morgen heb ik een afspraak bij meneer de directeur om mijn gift vanuit nederland (materiaal) te geven. Benieuwd naar de reacties. Ik hou jullie op de hoogte, jullie mij ook, hoe is het daaaaar?????
Besos, duizendpoot Suus
Link album Atacames week 2-3 en Mindo
http://www.facebook.com/album.php?aid=2046568&id=1606176010&l=126c844ad7
Link album ziekenhuis bezigheden
http://www.facebook.com/album.php?aid=2046568&id=1606176010&l=126c844ad7
We zijn gebleven bij de week van 9 augustus, aantal rustige dagen, paar infuusjes geprikt, hier en daar wat meegeholpen en een paar smeuige wonden op de afdeling gezien, carlos (arts-assistent) nam me mee op sleeptouw. Op woensdag met Muriel naar het strand van Atacames gegaan, een heerlijke zonovergoten dag met caipirinha's en fruithapjes op het strand, he wat vervelend nou...hebben ons goed vermaakt met het uitwisselen van drama-en-spectaculaire verhalen, zo gaat dat als je allebei in het ziekenhuis (hebt) gewerkt. In de avond kwam de vriend van Muriel (Ivan) en een vriendin nog even langs voor een paar biertjes en Salchipapas, potje met frietjes, sla en saus, ouderwets snacken! Na deze heerlijke dag was het natuurlijk weer tijd voor serieuze zaken, donderdag weer naar het ziekenhuis. Omdat er weinig te doen was op de emergencina de ginico sms'te ik een arts-ass of er bij hem op de ok wel wat te doen was, er stonden een aantal leuke dingen op het programma, lekker meegekeken. In de avond naar een plaatsje vlakbij Atacames gegaan: Tonsupa. Erg gezellige avond met de internos van het ziekenhuis die in Tonsupa wonen, salsa-dansen onder het genot van een cocktailtje, op je blote voeten, aan het strand. Ook al zo lastig! ;) Tonsupa is net Atacames, maar dan knusser en wat sjieker, leuk om te ontdekken. Netjes thuisgebracht door ze en slapen maar. Vrijdag met Muriel, Ivan en nog 3 anderen naar het strand van Mompiche geweest, staat bekend om de goeie surfgolven, klopt!! Erg lekkere dag met eten, drinken, strandhangen, boottochtje op zee langs het duurste hotel van Ecuador waar we blue-footed-boobies zagen. Zaterdag wederom een uitstapje: ik was uitgenodigd bij de schoonouders van Muriel op het platteland 'de campo' van Esmeraldas. Ze hebben een lap grond gekocht en daar beetje bij beetje met de jaren dingen op gebouwd. Wat een relaxtheid, leven van de natuur, genieten van de rust. Groeien allerlei soorten exotische vruchten in de tuin, waarom kan dat in NL niet....ze fokken kippen, en grappig, er is daar 1 kip die al 3 weken in de split zit, misschien wil ie meedoen aan so you think you can dance? Tis geen gezicht, en niemand snapt dat ie nog leeft...superkip! Zie de foto op facebook. Zondag dagje genikst. Ook wel eens lekker. We zijn weer bij een volgende week aanbeland; maandag wilde ik een poging wagen om bij mij om de hoek in Atacames in het ziekenhuis te werken, maar dat lukte niet, ik was daarom opeens een dag vrij. Besloten om naar Muisne te gaan om wat mangroven te bekijken via een bootje op de Rio Muisne. Het is een inimini plaatsje met ontzettend veel armoede, maar heerlijk om er te zijn, beste garnalen ooit daar!
Omdat ik even behoefte had aan werken dacht ik: laat ik eens een 24-uurs dienst gaan draaien. In principe doen alleen de artsen en verloskundigen dat (een verpleegkundige hoeft maar 6 uur/dag!). Dit bleek een perfecte timing, want, Muriel was er ook die dag en dus heb ik de kans gegrepen om een bevalling te doen. Na wat instructies e.d. kwam daar 'mijn bevalling aan', een vrouw die al wat kinderen had, valt er zo uit, zeiden ze. Ninive maakte onwijs veel foto's van ALLES, van begin tot eind, maar omdat ik weet dat niet iedereen daar op zit te wachten heb ik er maar een paar opgezet, dus op verzoek kan ik wel wat toezenden als je nieuwschierig bent naar de rest :D. Het ging inderdaad soepel, ik heb een kind op de wereld geholpen!! Jeuj, me very happy! Erg speciaal om te kunnen doen aangezien dat in NL never-nooit gaat gebeuren. Die avond deed ik nog een bevalling, stond ik daar in mn uppie te kijken hoever het hoofd al naar beneden kwam, daarna kwamer er gelukkig wel weer mensen, en heb ik een paar kinderen opgevangen, afgedroogd, de eerste testjes doen (wat ze hier normaal niet doen, maar heb ik geleerd van Muriel, wat vind dat toch wel leuk om te weten :)) en daarna naar de neo-afdeling brengen. Zei ik vorige keer niet dat ik dat niet ging doen? Nu doe ik het gewoon, alles kan hier, en al helemaal in de avond/nacht met weinig personeel. Pakken die kansen. Werd nog vrolijk ondergepiest door een hummel van 10min oud, hoe schattig. Die avond ook nog een reanimatie gezien, wauw...wat een zooitje ongeregeld, ooglampjes in de vorm van een telefoon (??), nauwelijks medicatie, of die is gewoon op, jammer dan! Geen vast team...geen ambulances...en iedereen die aanwezig is komt even gluren, inclusief familie en patienten die er toevallig ook zijn....lijkt wel een dierentuin!! De reanimatie lukte niet (wat wil je.....). Tja de twee kanten van het leven heeeel dicht bij elkaar binnen een uur.
Na veel flauwe tekengrapjes, vette happen en middernachthumor heel even geslapen op een bedje waar normaal de pt liggen, grappig, het personeel ligt verspreid echt o-v-e-r-a-l in het ziekenhuis.
Om half 6 de wekker na 1,5 'slapen' en de bus in richting Quito, naar Elise. Busreis ging prima, was wel beetje wagenziek-achtig van het opnieuw naar hoogte gaan in combinatie met te weinig eten, slaap en bochten in de bergen...hmmm...minder, rond 12.30 was ik in Quito, kappertje gepakt, even in het park gezeten, en op naar de ladiesnight met wederom cocktailtjes. Erg gezellige avond met een heuse Michael Jackson act, te grappig! Na veel te veel uren wakker zijn (rond de 41) lekker gaan slapen en naar Mindo gegaan, ongeveer 2,5 uur met de bus. In Mindo heb je het cloudforest, met veel beesten en natuur. Vanwege de constante hoge luchtvochtigheid groeit op iedere centimeter wel wat, een totaal andere wereld dan Quito/de kust, heerlijk toch dit land. Na een leuk hostal gevonden te hebben op verkenningstocht gegaan en niet veel later hingen we aan de touwen te zwieren 150m boven de grond, canopy! Met de poses 'superman' en 'Mariposa' (vlinder, op zn kop) werd het nog een tikkie leuker en spannender en het was dan ook een zeer geslaagde actie! 13 banen en 3.000m kabel verder zijn we klaar (jammer). Genoten van een pizza en na wat geschommel in de hangmat, al genietend van alle geluiden (krekels, vogels, watervalletje) rond 21.00u al het mandje in, MOE allebei! Volgende dag lekker ontbijten en naar de vlindertuin, onderweg komen we al wat beesten tegen, en wauw, wat kunnen vlinders groot zijn! Flink ons best gedaan om de mooiste vlinder (en dat weet ie, want jeej wat issie moeilijk te fotograferen
) op de gevoelige plaat vast te leggen, gelukt! Daarna gelift naar de cascadas, watervallen, mooie wandeling, ontzettend veel groen en geluiden, heerlijk! Na een kleine badder-actie weer teruggelopen en wederom teruggelift naar Mindo, scheelt weer wat geld ;). Besloten om wat eerder in de middag terug te gaan naar Quito. Na uit een bus gestapt te zijn waarvan de chauff in slaap dommelde (help, ravijnen enzo....) uiteindelijk met een andere bus veilig teruggekomen in Quito en naar Plaza Foch gegaan voor een afsluitend TOP-diner. Dat restaurant gaat in oktober nog eens bezocht worden met Room samen ;). Zaterdag terug naar huis, en zondag niksdoe-dag. (Hoe klassiek, de vorige zondag ook al).
Dan...zijn we aangekomen bij vandaag (maandag), het schiet al op en ik laat nu al een hele hoop verhaal weg, omdat jullie anders he-le-maal gek worden van mijn getyp. Vandaag begon redelijk saai, weinig te doen, totdat ik bedacht dat ik weer eens op de chirurgie-afdeling ging kijken naar hoe de verpleging 'werkt'. Dat bleek een goede keus, want voor dat ik het wist stond ik te babbelen met een chirurg die vroeg of ik mee wilde kijken bij een operatie. Suus altijd! Nummers uitgewisseld, en toen het zover was kreeg ik een belletje. Dacht ik ff relaxt te gaan kijken, neeee ik moest me gaan wassen, oftewel ik ging hem assisteren tijdens de ok, huuuuuuuh maar hoe dan??? Ahh joh dat leer je dan nu zegt ie...OK. Verstand op nul en gaan. Ik heb tenslotte wel wat met operaties 'enzo', dus vet vond ik het zeker ;) Wat stond er op het programma: een man met een scrotum zo groot als een over-sized-meloen. Geen idee wat ons te wachten stond. Fijn, ik ga in het spaans een ok assisteren, en die ok is nog alles behalve routine ook!! Maar, het ging allemaal goed, het was onwijs interessant en leerzaam om te doen, en na een dik 2uur durende ingreep kreeg ik nog complimenten ook over mijn goede assisteer werk, hij hoefde me bijna niks te vragen of te zeggen. Beetje meezoeken en freubelen ergens in die massa. Jeuj! Alweer een ervaring rijker die ik in Nederland nooit had kunnen hebben. Misschien heeft mijn vroegere wens tot ok-assistente zijn en de vele ok's die ik gezien heb me geholpen, denk het wel. Beetje gek zijn, vooruit denken en je komt een heel eind! Dussss....dat waren mijn afgelopen 2 weken, deed ik de eerste week nog niks, nu ben ik pleeg, verloskundige, arts-assistent en arts geweest (in de rol van ;)) Hoe grappig is dat! Kortom, ik vermaak me prima. Morgen heb ik een afspraak bij meneer de directeur om mijn gift vanuit nederland (materiaal) te geven. Benieuwd naar de reacties. Ik hou jullie op de hoogte, jullie mij ook, hoe is het daaaaar?????
Besos, duizendpoot Suus
Link album Atacames week 2-3 en Mindo
http://www.facebook.com/album.php?aid=2046568&id=1606176010&l=126c844ad7
Link album ziekenhuis bezigheden
http://www.facebook.com/album.php?aid=2046568&id=1606176010&l=126c844ad7
-
24 Augustus 2010 - 06:52
Thom Rijpstra:
Dag Suzan,
vorige week even kort een chat van 5 zinnen.
Ik ben weer terug van vakantie en ga deze week al je verslagen aandachtig lezen -
24 Augustus 2010 - 09:30
Mams:
Tjonge jonge wat een ervaringen!!!!!
Gewldig lijkt me.
En.......wie zou er niet glimmen van trots met zo'n dochter!!!!
Liefs
xxx -
24 Augustus 2010 - 11:02
John:
In één woord: fantastisch!
Liefs en xxx J&J -
24 Augustus 2010 - 11:07
Eric:
Hey.....wederom helemaal geweldig wat je daar allemaal doet en beleeft. Goed bezig Suus! Greetz uit Geldrop xx -
24 Augustus 2010 - 19:23
LD:
Whoaaah, het spannendste wat je maar kunt doen: naar de kapper in den vreemde!
En? Hoe is't gelukt? -
24 Augustus 2010 - 19:45
Fatima:
Hey Suus,
Wat onwijs gaaf wat jij allemaal mee maakt!Deze ervaringen pakt niemand je meer af.Wat schrijf je leuk en geweldig om zo door jou op de hoogte te worden gehouden!!!SUPER!!! -
24 Augustus 2010 - 20:09
Margreet Gravesteijn:
Hoi Suzan,
Wat een onwijs stoere activiteiten heb jij inmiddels, geweldig! Prachtige foto's!
ben ook van de kip onder de indruk!
Nog een hele goede tijd gewenst
Groeten,
Margreet
-
24 Augustus 2010 - 20:39
Marleen Berendse:
Hoi Suzan,
Wat een ervaring hé zo'n kindje aanpakken!! Ik kan het weten ;-) Heel veel succes nog daar!
groetjes Marleen Berendse -
26 Augustus 2010 - 15:06
Marisa:
Hoi Suus!
Je hebt weer een te gek verhalen geschreven en je foto's zijn ook om over naar huis te schrijven! Keep going on, misschien kom ik dan nog in een vakantiestemming (lees: hier regen, regen en nog eens regen @de zomer!). Enjoy & Salud!
XMarisa -
26 Augustus 2010 - 20:27
Jurgen En Willemijn :
Hee suzan, te gek verhaal man! Fijn dat alle europeese regelementen hier niet van toepassing zijn hè? Ik heb
momenteel een dikke hete bult op mijn been van 5 bij 5. Doet beetje zeer, weet jij welk beest mij te grazen heeft genomen? Anyway, ga zo door, we blijven je volgen. Liefs -
01 September 2010 - 14:22
Myrthe:
Haai!!
Hehe, eidelijk een reactie vanuit Arnhem... Wat een verhalen! WEl heel vet wat je daar in het ziekenhuis allemaal kan doen, in je zak steken en meenemen! Hier is alles weer aan het rollen, bah, school.... En nu al weer druk. Wanneer komt Room, en wanneer kom je terug? :P
xxxx Myrth -
13 September 2010 - 15:49
Maarten:
WOOOOOOOOOOOH!
Wat onwijs gaaf... Wat bizar wat je daar allemaal hebt mee gemaakt zeg! Onwijs onwijs onwijs gaaf.
Gave foto's ook. Kon ik maar langs komen. -
18 September 2010 - 20:00
Marco De Waal:
Helemaal TOP wat je allemaal doet. Hoe krijg je het allemaal telkens weer voor elkaar.....
Keep up the good work!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
