Koud-Hoog-Prachtig-Tropisch Bolivia!

Daar zijn we weer! Allereerst allemaal bedankt voor de leuke mails en reacties, het is nauwelijks bij te benen en we hebben helaas te weinig tijd om iedereen terug te mailen...maar het is erg leuk om te lezen en wat te horen van het thuisfront dus DANK! Over 9 dagen (hmm...dan al) kunnen jullie ons weer live belagen.
We zijn maar een kleine 2 weken verder, het voelt als een maand...we hebben wederom zoveel gezien en gedaan, waar zal ik eens beginnen, wederom een dikke pil om te lezen dusssss succes.
Vorige blog vanuit de bus richting Bolivia geschreven, dat ging verder allemaal prima. Aangekomen in piepklein Copacabana, een vissersplaatsje gelegen in een baai van het Titcacameer. Lekker weer, relaxt sfeertje. Stadje verkend, bij de kleinste eettentjes de heerlijkste dingen gegeten (trout; vis uit het meer) en genoten van de rust. Tussen de schapen met een baco-tje een boekje gelezen, en toen brak de hel los :). 's Avonds een mega regenbui (de eerste) vergezeld van donderend geflits. Bij een meer is dat best mooi! Slechte nieuws was dat we moesten gaan eten en daarvoor de berg af moesten lopen...het goede nieuws was dat er bij ons mooie hotelletje (met uitzicht op het meer vanuit de kamer, jeuj!) een restaurant zat waar iedereen van het hotel ook bleek te zitten op dat moment. Stelletje watjes haha! Dat was erg makkelijk opgelost. De volgende dag naar Isla del Sol gegaan, een eiland waarvan de Inca's geloofden en de Indigena's en Aymara's geloven dat de zon daar geboren is, evenals de eerste Inca adam en eva. Een tourtje met de boot erheen, vele trappen, mooie uitzichten en een paar schapen en lama's later verlieten we het eiland weer na een paar uurtjes klouteren en kijken. Echt onder de indruk waren we niet, het was ons iets te toeristisch, de gids was niet echt nodig en eigenlijk was meer tijd nodig om de andere kant van het eiland ook te bekijken.
Daarna weer terug en met de bus richting La Paz. In Puno (Peru) hadden we 2 Belgen leren kennen, en die bleken bij ons in de bus te zitten, later bleek dat we in zowat steeds dezelfde hotels zaten wat ons weer deed vermoeden dat we ook wel bij elkaar met de tourtjes zouden zitten (gezellig). De bus was luxe en na een paar uurtjes tuffen kwamen we in La Paz aan. Een grote moderne stad met teveel uitlaatgassen...wij begonnen met hét uitzicht punt waar we een geweldig uitzicht over de stad hadden (jullie kennen allemaal de film intro van 'Paramount Pictures Presents' met die witte berg? Dat is díe berg). Daarna naar de markt van de Indigena bevolking gegaan en wat een heerlijkheid: genieten van de 'echte' La Paz bewoners, een krioelende gekte van traditionele kleding, fruit, eetstalletjes, rotzooi, bussen, auto's, veeeeele kraampjes, struinen en wat dingetjes kopen voor een habbekrats.
We volgden de berg naar beneden tussen de werkelijk eindeloze stroom markt, echt ongelofelijk zo veel. Daarna nog meer stad gesnoven en er een lekkere avond van gemaakt. De volgende busrit bracht ons naar Uyuni, en wederom met de Belgen in de bus. Het was een nachtbus, luxe joh! Languit liggen, maaltijd erbij, filmpje erin en zitten maar....veel slapen was er helaas niet bij want de weg en daarmee de bus veranderde halverwege in een soort rammelkar. Na 9 uur voelden we ons een geklutst ei, en waren we in een totaal andere wereld: bruin, stoffig, vlak, weids, arm, verlaten, klein, lelijk, maar wel warm met het zonnetje :) Uyuni is echt zoals je dat zegt een 'gat' in de middle of nowhere. Wat moest dit gaan worden met de veelbelovende zoutvlaktes, lagunes en geisers? Eerst Uyuni verkennen: wij blij: een treinkerkhof! (nu zou je denken hoezo blij dáármee, maar het is echt een speeltuin voor grote mensen ;)) Na 3km lopen door de verlaten zooi van Uyuni waren we er. Enorm veel locomotieven, treinstellen en andere onderdelen lagen er tijdloos bij, verroest verwrongen staal, berglandschap, af en toe een wervelwindje. Feest voor de fotograaf! Wij gingen los :) net zoals de broek van Suus, want ja Suus wilde natuurlijk op de locomotief klimmen met als eindresultaat een zéér ver uitgescheurde broek :) (die ging toch weg hier dus niet erg, Room deed dit ook maar hield zijn broek wel heel).
Na 3 uur speeltuin weer teruggelopen naar Uyuni en in het hotel vroeg gaan slapen, nogal gaar van de nachtbus...Volgende dag de start van de Uyuni tour, zo'n 900km rijden in 3 dagen op 4000/5000m hoogte, en jahoor, in de jeep met zn 6'en: 3 keer raden: onder andere met de Belgen, komisch. De andere 2 kwamen uit de buurt van Breda, dus al snel was de babbel er en vermaakten we ons prima met elkaar. Eerste halte: de zoutvlakte van Uyuni, een opgedroogd bergmeer waar Nederland heel ruim in past. Eindeloos veel witte vlakte, surrealistisch berglandschap eromheen en een eindeloze horizon. Op het enige eiland ter wereld dat omringd wordt door zout, doemden er metershoge cactussen op, iets wat je daar totaal niet zou verwachten. Tot wel 12 meter hoog (en dan ook 1200 jaar oud...). Ontzettend mooi. Daarna doorgereden over de nog steeds ongelofelijk grote eindeloze zoutvlakte naar een zouthotel, erg grappig gedaan: bedden, tafels, stoelen, alles van zout gemaakt. Het eten werd heerlijk gemaakt en het was erg gezellig aan tafel. Met zn 6'en op een kamer, de wekker om 5.30...6u eten en 6.30 weg, koude wind brrrr!! De tweede dag was geweldig en totaal anders dan de eerste, van zoutvlakte naar woestijn en bergen: gekleurde (felrood met wit zout) lagunes met ontzettend veel flamingo's waar we bij lunchten, bergen met alle kleuren, een strakblauwe hemel net zoals de eerste dag, wilde vossen gezien, andes-konijnen en vele andere beesten. De kleurenpracht van de natuur en de verbazingwekkende combinaties van natuur en dier hebben ons doen verbazen! Een soort safari in de middle of nowhere, heel maf maar erg speciaal. Afgesloten met wonderbaarlijke rotsformaties midden in de zandwoestijn, en daarna weer door naar het volgende hotel waarvan we gehoord hadden dat het mega-koud ging worden. Gewapend met veel kledinglagen en een slaapmutsje werden we verrast door de wegblijvende kou en viel het eigenlijk wel mee (die verhalen van een temp. van -20 maakten ons niet erg vrolijk van tevoren). Die dag om 4.00 op!! En om 4.30 wegwezen....dat viel vies tegen maar we werden rijkelijk beloond door stinkende zwavelgeisers, kokende blubber en een zonsopgang (wel koud!!); en daarna reden we door naar natuurlijke hot-springs met een werkelijk geweldig uitzicht over een dampende vlakte met bergen en flamingo's, de ideale manier om weer op te warmen. Daarna ontbijten en de lange rit terug (480km!) naar Uyuni, we passeerden nog een groene lagune, zagen vele flamingo's relaxen en waren na 6,5 uur rijden lekker gaar weer terug in Uyuni. Na al die natuurpracht keken we opeens heel anders tegen Uyuni aan, bijna paradijselijk...grappig...
Met ons 6'en hadden we ons prima vermaakt en waarschijnlijk gaan we elkaar wel opzoeken in Antwerpen of Geertruidenberg, wie weet! Een onvergetelijke trip...Daarna was het werkelijk heerlijk om in het mooie hotel van Uyuni (het enige mooie gebouw zowat) te gaan slapen. Niets was minder waar want Suzan kreeg een ontzettende koortsaanval en sliep nauwelijks...vermoeidheid ofzo? Dag erna weer over en de bus in richting Potosi (weer met de Belgen ;)) Potosi was vroeger de stad van het zilver, nu nog steeds worden er onder bizarre omstandigheden mineralen uit de vele mijnen gewonnen. En dat stond ook op ons programma! Met zn 4'en (Jaaaa de Belgen ;)) gingen we met gids, lamp en mijnkleding en niet teveel aan de Chili-mijn denkend de mijn in: stof, donker, klimmen, kruipen, afdalen en onze ogen uitgekeken. Het was een bijzondere rondleiding in een wereld die wij niet meer kennen (gelukkig) maar die helaas nog steeds bestaat. Mannen/jongens beginnen op hun 14e, worden maar 57 en werken 7 dagen, 12 uur per dag, geen vakantie en nauwelijks loon en werken onder slechte omstandigheden. Indrukwekkend! Veel mijnwerkers aan het werk gezien, al kauwend op Coca-bladeren, en ze drinken 95% alcohol, en eten niet de hele dag, en wij maar klagen in Nl...
Na de mijntour naar Sucre, net zoals de belgen (goh), alleen wij met de bus en zij met privé vervoer, hmm...wij zaten in een slome stinkende rammelbak inclusief stinkende Bolivianen en kwamen na 2 uur eerder vertrokken te zijn bijna tegelijk aan in het hotel in Sucre, want jaaaa ze waren zowaar onze buren in het hotel. We zullen ze nog missen de komende dagen :) het grappige was dat we Ron en Suus ook nog tegenkwamen in een restaurant van Sucre, hoe toevallig is dat (de andere 2 van de Uyuni tour).
Sucre was een letterlijke verademing na Potosi, 2000m lager, lekker warm weer, mooie witte gebouwen en een gezellige sfeer. Al het shoppen bewaard tot Sucre, kwamen wij mooi bedrogen uit, bijna geen winkel te bekennen! Uiteindelijk toch wat gevonden. Op zondag bleek alles dicht te zijn in Sucre dus maakten we er een relax-dag van. Top restaurant gevonden en genoten van de stad. Daarna op naar het vliegveld, door naar Santa Cruz. Daar werden we ontzettend verrast door de warmte, tropische temperaturen en hoogte (laagte dus): 400m boven zee, we kunnen de hoogtepillen weer wegstoppen en normaal een trap oplopen. We voelen ons topfit (nou ja.....). Santa Cruz is een grote stad, maar geen moderne stad wat het wel leuk maakt. Gezellige pleinen, buitenleven. Voor de grap een biosje gepakt, en naar de film piraña gegaan....see it yourself zou ik zeggen, erg hilarisch, een soort seksfilm in de combi met een horror bloederige film, niet echt geschikt voor kleine kinderen, en die zaten wel in de zaal, heel maf. Ik vergelijk het een beetje met Kill-Bill, de actie is zo slecht en nep dat het grappig wordt...oftewel, ga die piraña vooral niet kijken :) maar wel leuk om in het buitenland naar de film te gaan. Het was nog Halloween ook wat het wel passend maakte. Vandaag is het 2 november, allerzielen, en is wederom alles gesloten! Een lees-dag in het park dus, hoe krijgen we het voor elkaar :) Maar ja dat krijg je als je een extra dag inpland voor eventuele vertragingen met vluchten...
Vannacht gaan we naar Brazilie met het vliegtuig, op naar de stranden...wij hebben er zin in! Na de vele avonturen zijn we wel toe aan een wat relax-tijd. Heerlijk! Tot nu toe hebben we super veel geluk met het weer, eigenlijk hebben we al 4 weken stralend weer en het nauwelijks koud gehad, dus hopelijk gaat dat nog even door zo!
De laatste 9 dagen....wat gaat het snel, en wat is het GAAF!!!

De foto's komen eraan...'even' een paar uitzoeken :D

Veel knuffels en tot heel snel,

Gringo's Room&Suus