Sjoesan Liemboerk de gorilla, aangenaam!

Buenas buenas!!!
Jullie zaten ongeduldig te wiebelen om een nieuw verhaal, dus dacht laat ik maar weer eens een verhaaltje typen. Weet niet of het met -tje gaat lukken, weer een lange denk ik!
Twee weken geleden op maandag ben er dan ein-de-lijk in geslaagd om de gift van materialen voor het ziekenhuis vanuit Nederland te overhandigen. Dit moest ik doen aan een toch wel erg brede rasta-neger, de directeur, werd er bijna verlegen van! Een handkus en een parelwitte glimlach van zijn kant later had ik mijn nobele daad gedaan. Ze waren er ontzettend blij mee. Nu de berg materialen thuis wat ik niet meekreeg zien na te sturen naar Ecuador. Hagaziekenhuis en Haagse Hogeschool bedankt!!!! Daarna lekker gewerkt, waarna ik dinsdag beetje als een zacht ei naar huis ging, voelde me zo slap als wat. Even gaan liggen, om vervolgens een paar uurtjes later met een dikke 39,6 koorts wakker te worden...hmmm...niet zo handig in zo'n land met allemaal gekke ziektes. Hele dag en nacht in bed doorgebracht zonder te slapen, en mét heeeel veel water, ging het gelukkig de volgende dag een stuk beter. Er stond tenslotte een bezoek aan de community gepland. Ik had van Nik doorgekregen dat er een ranchera zou komen rond 8u en 12u in Atacames (Een ranchera is soort open houten bus gekruist met een boedelbak die volgestopt wordt met mensen, kippen en fruit, factor 10 te veel, maar wel leuk :D). Ik dus netjes om 11.30 in het centrum van Atacames wachten...want het zou wel eens ongeveer 12u kunnen zijn, eerder of later. Nou láter in mijn geval, allejeezus om 14.15u kwam het ding eindelijk eens aankakken, net toen ik het bijna op wilde geven. Was 1,5u later in Estero de Plátanos. Een dorpje aan zee, ongeveer 150 mensen tellend (30 families), met een unieke jungle die tot in zee loopt. Een prachtige omgeving. Geen bereik daar, dus hoe ging ik in contact komen met Nik, die verwachtte me al om 9.30u? Maar aangezien Nik en Allison (USA) de enige blanken van t hele dorp waren, en ik de enige blonde, was die snel gevonden. Meteen naar mijn nieuwe tijdelijke familie gelopen, en wat heerlijk was dat, midden in de natuur en tussen de beesten. Daar houdt Suzan van! Het mocht van mij nog wel wat primitiever, maar het was ook zeker geen luxe. Iedereen woont bij elkaar, oma (42), opa (45), ouders (18!!) van de kleinkinderen (10, 4 en 1!!) en de dieren dus ook. De achter en de zijburen zijn ook familie, net zoals het halve dorp familie van elkaar is. Gezellige drukke boel. Ik wist niet helemaal wat ik ging doen, dus meegegaan met Nik (medisch student). Heeft me het 1 en ander uitgelegd. De school waar ik Spaanse les gevolgd heb, Yanapuma, is tevens een non-profit foundation die dorpjes als Estero de Platano helpt het hoofd boven water te houden door vrijwilligers in te sturen en projecten op te zetten (vrouwen-kook-groep, beurs voor de kids voor hoger onderwijs enz.). Voor ik het wist stond ik met 20 kinderen een muur te schilderen, gelijk het eerste klusje. Die avond werd ik volgestopt met rijst, vis en bananen, typische plato van Ecuador. Na een slechte nachtrust (radio, en om 4u stond manlief al op om te werken), kreeg ik wederom een grootse warme maaltijd, teveel dus.
Mijn eerste activiteit: vissen om 9u in de zee. En niet naar vissen, nee naar pulpo, oftewel inktvis. Ga je voor het eerst in je leven vissen, gelijk op dat soort rare dingen! Gewapend met ijzeren stokje hebben we een paar uur in de poeltjes die het tij achtergelaten had gestaard en gefrot tot we een ons wogen, maar heerlijk ontspannend was het wel. En we hadden beet ook! Ook nog een krab gevangen na een wedstrijdje wie-het-snelst-was (die krabben zijn verrekes snel!!) Daarna thuis lunchen en ralaxen. Einde van de middag wat kids geholpen in de bibliotheek met huiswerk en wat andere kids vermaakt met foto's maken (ze werden GEK!!! hilarisch gewoon).
Het leven in een Ecuadoriaans gezin op t platteland is erg traditioneel, man werkt, vrouw doet het huishouden. Ik heb een dagje meegedraaid en pfff het enige wat die mensen doen is wassen, eten zoeken, eten koken, eten, eten zoeken, eten koken....en weer wassen. Niet echt afwisselend lijkt me, maar wel erg leuk om mee te helpen met vis schoonmaken, fruit zoeken in de jungle en beesten vangen. ('s nachts zijn er trouwens ontzettend veel kakkerlakken in en om het huis, heb ik dus geen problemen meer mee ;)) Was ook erg verbaasd over hoe goed de 18 jarige met haar 4- en 1-jarige dochters omgaat, een toppertje!! Doet alles zelf. Uit de bibliotheek had ik een boekje meegenomen over reptielen, in het Spaans, met veel plaatjes, kon ik lekker lezen en Spaans leren tegelijk. Bleek een goeie zet, binnen no-time had ik een hele horde kids om me heen en gaf ik een soort reptielen-les. Ik bleek mijn bezoek aan Estero goed gekozen te hebben, want het grootste feest van het jaar was dat weekend. Het dorp vierde haar zoveel-jarig bestaan (niemand wist hoeveel), en dat wordt gevierd met heeeel veeeel bier en drank, heeel veeel dansen en eten. Prima! Die hele dag druk in de weer geweest met eten maken (goh), versieren, dingen opbouwen en regelen zodat 's avonds het feest los kon barsten. Ik en Allison gingen pannenkoeken bakken en verkopen en heb met Nik samen condooms uitgedeeld, er hoefden niet nóg meer kinderen bij te komen in dat dorp met al die dronken mensen. Tja, je kunt maar een soort vrijwilligers-werk doen!! Feest was een groot succes, het hele dorp was er inclusief wat andere dorpjes uit de omgeving. Iedereen had nieuwe kleren aan (trotser dan trots die kids!) en er werd veel gedronken en gedanst. Ik hield het rond een uurtje of 3 voor gezien aangezien mijn gestel nog steeds niet helemaal ok was. Zondag alweer tijd om te vertrekken; en ja je raakt best snel gehecht aan zo'n familie, vond het heel jammer om weg te gaan, aan de andere kant, het was ZO druk dat ik het ook wel weer lekker vond om naar mn eigen plek te gaan.
Die week erna hele toffe dagen in het ziekenhuis gehad. Er is weer een nieuwe lichting co-assistenten, dit keer spreken ze ook engels wat het extra grappig maakt. Ik praat in het spaans en ze praten engels terug, goed oefenen. Ik hoor iedere dag wel 20x 'Sjoesan Liemboerk' zo spreken ze mn naam uit hier en geloof dat zowat iedereen me nu wel kent in het ziekenhuis. Ze gaan me ook steeds meer vertrouwen lijkt wel, want ben tegenwoordig ook in de rol van anesthesist bezig, veel met medicatie aan het klooien, op instructie uiteraard, en ben paar keer bij de handmatige beademing gezet tijdens een ok, met een aantal instructies waar ik op moest letten, en anders moest ik maar even roepen...OK!! Meehelpen tijdens het onder narcose brengen van kids en volwassenen, alles aansluiten, leukleuk :D Ook heb ik een keizersnede alleen geinstrumenteerd, wat op de film staat en daarna werd ik 1e assistent van de arts-assistent met hechten (ik is trots!!) en heb ik een OK zelf op mogen starten als instrumenterende. "Jaaaaaa als jij even steriel gaat staan en alles voorbereid, dan komen wij er zo wel aan met de chirurg"...werderom, OK!! Ging nog goed ook. Goed afgekeken van wat ik gezien heb, beetje nadenken en herinneringen aan mn vroegere vakantie baantje op de OK-instrumenten afdeling heeft me er wederom doorheen geholpen, daardoor weet ik een hoop namen van het spul. Steriel aankleden, alle spullen klaarleggen, mesje erin, hechtdraad klaar, patient joderen, doeken erover, alles aansluiten en goed zetten en we zijn er klaar voor :D Daarna wordt alles handmatig(!!) schoongemaakt (door mij dus), en ben ik verantwoordelijk voor het compleet houden van de set waarna het naar de sterilisatie kan...handmatig shoonmaken hmmm....gek dat er geen mensen doodgaan aan infecties hier...Mijn naam staat 2x in het boek als 'bewijs' (ik is nog een keer trots!!).
Daarna kreeg ik de bijnaam gorilla omdat ik zo snel als de bliksem bovenop een boomlange neger sprong die net bijkwam uit narcose en zichzelf bijna van de OK-tafel spartelde, scheelde erg weinig haha, moet er leuk uitgezien hebben die move van mij. Verder nog een vrouw bijgestaan die mn handen bijna fijnkneep tijdens een bevalling, en een andere huilende vrouw getroost waar niemand naar omkeek. Heb mezelf erg nuttig gevoeld deze week. Nog een heel aantal sappige operaties gezien van rare dingen (zie de foto's, niet alles staat online trouwens, dan vallen een aantal mensen flauw denk ik) en mijn week was compleet!
Morgen heb ik een afspraak staan op de Intensive Care, eens kijken hoe het er daar aan toe gaat en of ik daar nog wat kan doen. Vast wel. Ben erg benieuwd!
Jullie horen weer van me,
Besos uit het warme en zonnige Atacames/Esmeraldas!!

Sjoesan/doctora/gorilla

Link album ziekenhuis 3:
http://www.facebook.com/album.php?aid=2057524&id=1606176010&l=2f8c90876b

Link album Estero de Plátanos:
http://www.facebook.com/album.php?aid=2057529&id=1606176010&l=efcf865709