De Andes, Salsa, Pisco Sauer en spaanse lessen
Door: Suzan
Blijf op de hoogte en volg Suzan
16 Juli 2010 | Ecuador, Quito
De eerste week in Quito is een feit! Dank voor alle leuke berichtjes :D Het is snel gegaan, maar ook weer niet. De eerste dagen had ik nog geen verplichtingen (zoals: spaanse les) dus dat was heerlijk rustig. Ik ben begonnen met het aanvragen van mijn censo, verstandig bleek later want het ging niet zo makkelijk als gedacht. Vanwege mijn langer dan 90 dagen visum en werk in het ziekenhuis moet ik een censo aanvragen: dat is een soort ID-kaart voor Ecuador, het bewijs dat ik er woon en met welke reden ik zo nodig hier wil zijn. Het aanvragen van zo'n kaart leek heel simpel: een papiertje van de Ecuadoriaanse ambassade meegekregen, "je gaat gewoon even naar dit adres en dan kun je je censo ophalen". Nouuuu dat ging niet 'gewoon even'. Vrijdag iets uitgeruster door een paar uurtjes slapen vol goede moed naar het adres in Quito. Het leek me leuk om het te lopen, op het kaartje leek het wel ver, maar ik had wel zin in een verkenningstocht. Het bleek 1,5 uur lopen te zijn, goeie hoogtetraining! Uiteindelijk het adres gevonden. Nummertje trekken en wachten....wachten...half uur later mag ik bij het eerste loket komen: no senora....blablabla....help ik versta het niet! Beetje jammer. Met hulp van wat andere rondhangende (im)migratietoeristen daar wordt ik op pad gestuurd met de opdracht: koop een envelop (en alleen goudgele A4), koop een mapje met pinnetjes (en alleen een rode van karton), ga 10$ bij de Banco International in deposito brengen en maak kopietjes van een aantal pagina's in je paspoort....goed! Ik op pad, terug naar huis met de bus, 25ct heel handig, snel en goedkoop...5 winkels, 10 keer de weg vragen en een aantal uren later heb ik aan mijn opdrachten voldaan en keer ik voldaan terug met alweer goede hoop op mijn censo. Nee! Ik moet mijn paspoort inleveren, een aantal papieren meenemen, of ik maandag terug kan komen, mijn visum moet eerst geregistreerd worden daar...hmmm irritant...goed na het weekend kom ik terug op dinsdag om weer (dacht ik) mijn censo te halen, jammer! Alweer niet!...nu een moeilijkere opdracht: ik moet zorgen voor een pasfoto, een envelop (ja een goudgele A4), een bewijs dat ik woonachtig ben in Quito en een afschrift van GasWaterLicht, en wederom kopietjes van het 1 en ander..oké dacht ik, hoe ga ik dat doen? Lang leve de organisatie waarmee ik hier ben: ze kunnen mij dat GWL en woonbewijs geven. Dussss de volgende dag ga ik voor de 4e keer terug, en krijg ik eindelijk met censo! Pffffff...wat een gedoe. Welkom in Zuid-Amerika. Maar mijn beloning is korting, ik betaal nu dezelfde entree als een Ecuadoriaan bij dingen (de helft :)) Ook leuk: bij verlaten van Ecuador moet ik mijn censo inleveren, als ik het kwijtraak: advocaten en boete van $2.500! Zuinig zijn dus, goed, tot zover mijn censo.
Na deze omzwervingen niet veel meer gedaan, proberen te slapen, wat niet echt lukte...heerlijk die jetlag. De volgende dag: weekend! Wat te doen...mensen noch plekken ken ik niet, dus ga lekker alleen op pad. Besloten om mijzelf nog eens wat training te geven: een kijkje nemen in de bergen. Met de bus naar een parkeerplek om daar een shuttle bus te pakken naar een skytram, de tefefériQo. Een multimiljoenenproject: nieuwerwetse kabelbaan die over de slapende vulkaanflank Pichincha een hoogte van 4.100m bereikt (600m steigen in de kabelbaan). Het uitzicht over Quito is werkelijk fenomenaal! De zon schijnt, er zijn wolken wat het nog mooier maakt, het is warm en ik voel me best happy in mijn uppie. Sta ik daar ff op 4100m hoogte te kijken naar de Andes....mooi :) kijk zelf maar naar de foto's en ik gok dat jullie het er wel mee eens zijn. Ik en mijn statief genieten met volle teugen. Uiteindelijk besloten nog hoger te gaan richting de sneeuw en op het pad door te lopen naar de top van Cruz Loma (4.600m) Dat is niet helemaal gelukt, 4.160m was voor mij top-end: dat lijkt weinig maar deed er 2 uur over, pufpufpufpufpuf, zwaaaaaar die hoogte! Voel me na iedere stap net een marathonloper die net de finish bereikt heeft. Meegelopen met Scott (USA) en Marixa (PERU) die ik tegenkwam erg gezellig. Ik werd uitgenodigd voor pizza thuis, en aangezien hij een restaurant heeft gehad en nu hier al 2 jaar woont leek me dat wel gezellig, bovendien waren mijn huisgenoten ook weg...is een erg geslaagde avond geworden met heerlijke pizza, goed uitzicht op de bergen (en landende vliegtuigen, dichtbij=gaaf) vanuit zijn woning, een hyperactieve hond Chaska, home-madedrankje Pisco Sauer (soort peruaanse capirinha), een open haard en nog wat vrienden van Scott. Met de taxi naar huis (alleen over straat geen goed plan, de bus ook niet als het donker is). Eenmaal thuis was ik bekaf, en verbrand, lang leve de hoogte, en dus de zon die dichterbij is...
Zondag, voetbal!! Oké ik zal geen zout in de wonde doen door er al te veel over te zeggen, maar in Quito was de oranje gekte compleet, met feest! Cornercafe puilde uit van oranje, waar komen al die Nederlanders vandaan? Daarna 1,5 uur met Nl muziek (Joling, Meeuwis en Hazes) door Quito gereden met uitbundige oranjefans op weg naar een soort apres-ski hut bij een woning van een Nederlander (Toon) die al jaren in Quito woont maar het eigenlijk niet wil toegeven dat ie terug wil, althans zo lijkt het. Helemaal leuk. 'Wij' waren trots op 'onze' 2e plaats, geen verdriet om oranje in Quito! Een geslaagd eerste weekend dus.
Afgelopen maandag mijn eerste Spaanse les om 10.00uur, 4 uur per dag, 5 dagen in de week, 1 op 1. Pittig! De lessen zijn heel leuk, wordt goed toegespitst op mijn spaanse taalbehoefte: ziekenhuis en verpleegtaal. Valt niet mee...
Ik heb mijn vaste eettentjes al gevonden, evenals de wasserette, de bus en de supermarkt, begint al aardig gewoon te worden. Ook het contacten met mensen gaat erg makkelijk. Iedere dinsdagavond op school gratis 1,5uur salsales, jeee wat een tempo! Maar wel erg leuk, meteen de volgende avond in praktijk gebracht in Bungalow Seiz, een cafe met iedere woe ladiesnight (19-21 alles gratis), met goeie muziek. Met Elise naartoe geweest, is 10maanden in Quito, waarvan er 4 om zijn, heel gezellig. Gedanst tot in de vroege uurtjes, niet zo handig met de volgende dag les.
Iedere minuut zowat gaan er trouwens auto-alarmen af, irritant! Geen idee waarom...Mijn nieuwe travel-gear bevalt uitstekend, alles komt van pas, ook mijn computer is ideaal, alleen al om het feit dat ik van mijn huigenoten de volledige series Friends, Las Vegas en Lost heb :) heerlijk om te kijken. Het wordt een veel te lang verhaal, dus ik stop er nu mee, geniet van de foto's! Volgende keer wat meer info over Quito, Yanapuma Fundacion en de buurt waar ik zit.
Besos, Suzan
Foto's ==>> zijn nu aan het uploaden, ga naar mijn facebookaccount om te kijken.
Na deze omzwervingen niet veel meer gedaan, proberen te slapen, wat niet echt lukte...heerlijk die jetlag. De volgende dag: weekend! Wat te doen...mensen noch plekken ken ik niet, dus ga lekker alleen op pad. Besloten om mijzelf nog eens wat training te geven: een kijkje nemen in de bergen. Met de bus naar een parkeerplek om daar een shuttle bus te pakken naar een skytram, de tefefériQo. Een multimiljoenenproject: nieuwerwetse kabelbaan die over de slapende vulkaanflank Pichincha een hoogte van 4.100m bereikt (600m steigen in de kabelbaan). Het uitzicht over Quito is werkelijk fenomenaal! De zon schijnt, er zijn wolken wat het nog mooier maakt, het is warm en ik voel me best happy in mijn uppie. Sta ik daar ff op 4100m hoogte te kijken naar de Andes....mooi :) kijk zelf maar naar de foto's en ik gok dat jullie het er wel mee eens zijn. Ik en mijn statief genieten met volle teugen. Uiteindelijk besloten nog hoger te gaan richting de sneeuw en op het pad door te lopen naar de top van Cruz Loma (4.600m) Dat is niet helemaal gelukt, 4.160m was voor mij top-end: dat lijkt weinig maar deed er 2 uur over, pufpufpufpufpuf, zwaaaaaar die hoogte! Voel me na iedere stap net een marathonloper die net de finish bereikt heeft. Meegelopen met Scott (USA) en Marixa (PERU) die ik tegenkwam erg gezellig. Ik werd uitgenodigd voor pizza thuis, en aangezien hij een restaurant heeft gehad en nu hier al 2 jaar woont leek me dat wel gezellig, bovendien waren mijn huisgenoten ook weg...is een erg geslaagde avond geworden met heerlijke pizza, goed uitzicht op de bergen (en landende vliegtuigen, dichtbij=gaaf) vanuit zijn woning, een hyperactieve hond Chaska, home-madedrankje Pisco Sauer (soort peruaanse capirinha), een open haard en nog wat vrienden van Scott. Met de taxi naar huis (alleen over straat geen goed plan, de bus ook niet als het donker is). Eenmaal thuis was ik bekaf, en verbrand, lang leve de hoogte, en dus de zon die dichterbij is...
Zondag, voetbal!! Oké ik zal geen zout in de wonde doen door er al te veel over te zeggen, maar in Quito was de oranje gekte compleet, met feest! Cornercafe puilde uit van oranje, waar komen al die Nederlanders vandaan? Daarna 1,5 uur met Nl muziek (Joling, Meeuwis en Hazes) door Quito gereden met uitbundige oranjefans op weg naar een soort apres-ski hut bij een woning van een Nederlander (Toon) die al jaren in Quito woont maar het eigenlijk niet wil toegeven dat ie terug wil, althans zo lijkt het. Helemaal leuk. 'Wij' waren trots op 'onze' 2e plaats, geen verdriet om oranje in Quito! Een geslaagd eerste weekend dus.
Afgelopen maandag mijn eerste Spaanse les om 10.00uur, 4 uur per dag, 5 dagen in de week, 1 op 1. Pittig! De lessen zijn heel leuk, wordt goed toegespitst op mijn spaanse taalbehoefte: ziekenhuis en verpleegtaal. Valt niet mee...
Ik heb mijn vaste eettentjes al gevonden, evenals de wasserette, de bus en de supermarkt, begint al aardig gewoon te worden. Ook het contacten met mensen gaat erg makkelijk. Iedere dinsdagavond op school gratis 1,5uur salsales, jeee wat een tempo! Maar wel erg leuk, meteen de volgende avond in praktijk gebracht in Bungalow Seiz, een cafe met iedere woe ladiesnight (19-21 alles gratis), met goeie muziek. Met Elise naartoe geweest, is 10maanden in Quito, waarvan er 4 om zijn, heel gezellig. Gedanst tot in de vroege uurtjes, niet zo handig met de volgende dag les.
Iedere minuut zowat gaan er trouwens auto-alarmen af, irritant! Geen idee waarom...Mijn nieuwe travel-gear bevalt uitstekend, alles komt van pas, ook mijn computer is ideaal, alleen al om het feit dat ik van mijn huigenoten de volledige series Friends, Las Vegas en Lost heb :) heerlijk om te kijken. Het wordt een veel te lang verhaal, dus ik stop er nu mee, geniet van de foto's! Volgende keer wat meer info over Quito, Yanapuma Fundacion en de buurt waar ik zit.
Besos, Suzan
Foto's ==>> zijn nu aan het uploaden, ga naar mijn facebookaccount om te kijken.
-
16 Juli 2010 - 16:31
De Mams:
Nou ben ik weer zo'n type die niet weet hoe ik op jouw facebookaccount kom.
.....sorrie.....Ik dacht dat die foto's ook op deze site zouden staan.
xxx de dummy mams -
16 Juli 2010 - 16:36
Marisa:
Hoi Suzan,
Je hebt een heel mooi verhaal geschreven. Ik kan me er een levendige voorstelling van maken en tjee wat word ik dan (in positieve zin) jaloers! Blijf genieten want zo gaat het stage lopen @ Zuid-Amerika ;-)
XMarisa -
16 Juli 2010 - 18:35
Ben Van Galen:
Mooi verhaal Suzan! Je redt het aardig, zo in je eentje...!
Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal.
(Zal na mijn vakantie reageren, ben tot 31 juli in Malaga, Spanje)
Ojo!
Ben -
17 Juli 2010 - 08:27
Carla:
heey suus, gelukkig heb je eindelijk je censo ;)
Mun moeder moest echt lachen want die weet hoe moeilijk ze daar kunnen zijn.
We zijn hier allemaal jaloers en als je wat Bardalesen tegen komt, dat is mun familie :D
xxx -
17 Juli 2010 - 19:10
Astrid&Co:
Mooie foto's!!
Ook groetjes van Ilona&Co, allemaal vanuit nederland.. :)
Dikke Kus!! -
17 Juli 2010 - 19:58
Christy:
wauw wat een mooi land! k las je verhaal en k dacht: dat moet een mooi land zijn, de foto's kun je zo op een ansichtkaart plaatsen :p
suz k vind t knap dat je t zo goed naar je zin maakt in een land ver van nl!ga zo door :)
x christy -
19 Juli 2010 - 08:23
LD:
Wat een doorzettingsvermogen om maar terug te blijven komen bij een loket waar ze alleen maar broodje "Nee" lijken te verkopen :)
Ik ga gauw je foto's checken. Mijn foto's van Kreta komen ook online, maarja.. da's maar een strandvakantie.. :^/ (Was wel heel tof!) -
19 Juli 2010 - 12:34
Hester:
Hoi Suzan!
Alles wat je vertelt is zo herkenbaar! Heel leuk om te lezen. 2 september vlieg ik, zou leuk zijn als we elkaar in ecuador kunnen meeten! Ik ga je ff zoeken op facebook ;)
-
19 Juli 2010 - 15:06
Mams:
ja hoor, echt een dummy.....(erg he)
Maar goed ik heb het systeem begrepen (eindelijk)
Prachtig is het daar!
Leuk dat je je net zo gedraagt als in Nederland :-) Tenminste zo komt het over.
Komt goed!!!!!
Zeg eens iets in het spaans als we weer skypen.
Lijkt me leuk!
Nou meis, we wachten af en blijven je volgen.
Liefs xxxx
mams -
20 Juli 2010 - 09:40
De Mams:
Dag dochter
Als het goed is lig je nog op 1 oor. Raar idee! Hier vallen de mussen weer van het dak!Ik kijk vaak naar je foto's, wat is het daar toch schitterend. Kan me voorstellen dat je niet uitgekeken raakt.
Nou, veel succes maar weer vandaag op school!
xxx de mams -
21 Juli 2010 - 17:55
Judith:
Vannacht nachtdienst dus als hier iedereen slaapt en ik aan het werk ben, ben jij aan het eten (of dansen?!) Je geniet zo te lezen en dat is te gek! Take care and keep smiling :) (zo eindigde ik mijn reisverhalen altijd...brings back memories...) Groetjes, Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
